Maak kennis met het Georgisch polyfoon gezang. Het is een traditie die minstens tot in de 12de eeuw teruggaat en opgenomen is in de Lijst van Meesterwerken van het Orale en Immateriële Erfgoed van de Mensheid (UNESCO). Deze gezangen zijn een waar sociaal gebeuren. Tijdens het Georgische feest – de ‘Supra’ – blijven niet alleen de gerechten en de wijn komen, maar ook de liederen: werkliederen, kerstliederen, hymnes, liefdesliederen, historische ballades en erg oude odes aan natuurgoden.
Bij het Georgisch polyfoon gezang is er geen sprake van een hoofdmelodie die je gemakkelijk mee kunt zingen. In plaats daarvan zijn er meerdere, gelijkwaardige lijnen. Steeds krijgt een andere even de aandacht. Hierdoor heeft polyfone muziek een rijke klank: het is een levendige wirwar van verschillende melodieën. Toch zijn de verschillende ‘stemmen’ niet volstrekt onafhankelijk. Ze verdelen de melodische wendingen vaak onder elkaar of ze imiteren elkaar beurtelings.
Deze zangstijl is wellicht de oudste polyfone traditie van de christelijke wereld en is nog springlevend onder de plaatselijke bevolking. In het filmpje hieronder volgen enkele indrukwekkende voorbeelden van Georgische polyfone muziek bij gewone families in het oosten van het land.